We waren al flink op weg met ons nieuwe digitale product en we wilden weten hoe onze klanten dit product zouden gaan gebruiken in hun dagelijks werk. Een aantal (potentiële) klanten wisten we te verleiden mee te doen met een workshop van een paar uur. Maar hoe tijdens deze workshop de juiste informatie boven tafel te halen?

Hier wist iemand wel raad mee en bedacht de oefening ‘The Apprentice’: elke klant kreeg een praktijkcase op maat en zou ons product gaan gebruiken om deze case op te pakken. Maarrrrr… zij mochten het toetsenbord en de muis niet aanraken. Die bedienden wij, de leden van het team. De klanten waren op deze manier gedwongen om hun acties en hun overwegingen expliciet te maken.

Wij kenden de deelnemers niet en zij kenden ons niet. Zo maar met elkaar aan de slag gaan, ging natuurlijk niet.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is image-5.png

Of ik niet nog een leuke oefening wist om de boel een beetje op te warmen? Daar moest ik wel even op kauwen. Totdat mij ineens een oefening te binnenschoot die we met ons bedrijf ook hadden gedaan. Ik paste hem aan voor deze setting en toen had ik dit:

De instructies voor de klant
  • Klanten en teamleden vormen samen duo’s.
  • De klant krijgt instructies voor het vouwen van een kikker, het teamlid krijgt een vel papier.
  • De klant moet ervoor zorgen dat het teamlid de kikker vouwt.
  • De klant mag het teamlid de instructies niet laten zien.
  • De klant mag het papier niet aanraken, iets aanwijzen mag wel.

Op deze manier werden de klanten opgewarmd om instructie te geven en teamleden opgewarmd om goed te luisteren en vragen te stellen.

Voor mensen die elkaar voor het eerst ontmoeten, toch wel best wel pittig. Een ‘sociaal lichtere’ oefening kon ik niet verzinnen, dus bedacht ik maar een opstapje in de vorm van een oefening ervoor: het bekende Pictionary.

Al associërend en googlend verzamelde ik een heleboel woorden om te tekenen en te raden. Ik vroeg mijn kinderen de woorden te groeperen in makkelijk, moeilijk en er tussen in. De makkelijke schreef ik op groene briefjes, de moeilijke op rode en de er tussen in op gele.

Moeilijkheidsgraad is een keuze, het woord zelf een verrassing
  • Klanten en teamleden vormen samen duo’s.
  • Om en om moeten ze een woord tekenen of raden.
  • Ze mogen zelf kiezen of ze een makkelijk/moeilijk/normaal woord kiezen.
  • De bedoeling was om zo veel mogelijk woorden te raden in 3 minuten.
Een artistieke impressie 😀

De workshop werd een groot succes. De Pictonary oefening was herkenbaar voor iedereen en een hele easy start voor de eerste kennismaking/samenwerking van de duo’s. Daarmee waren ze klaar (ik zag diverse oogjes zo van: ‘Dat was leuk, heb je nog meer leuks?‘) voor de grotere uitdaging in de vorm van de kikker-vouw oefening (ja dus!). Hier kwamen ze allemaal met gepaste trots uit, de een wat sneller dan de ander. Daarmee was het ‘opwarmen’ geslaagd: de duo’s konden echt aan de slag!

Het resultaat van een van de duo’s

Aan het einde van de workshop gaven bijna alle klanten aan dat ze het moeilijk vonden het toetsenbord of de muis niet uit de handen van de teamleden te trekken. Tegelijk vonden ze het leuk dat ze de gelegenheid kregen hun vak uit te leggen en daar flink op doorgevraagd te worden.

En daar ligt denk ik de sleutel: de eigen interpretaties, oplossingen en ideeën even opzij met het doel de ander echt willen begrijpen. Eerst begrijpen, dan begrepen worden anyone?