Een tijdje geleden kwam ik Guy Michelmore tegen op Youtube. Fan-tas-tisch. Deze energieke componist heeft een eindeloze hoeveelheid filmpjes waarin hij laat zien hoe hij werkt. Niet gehinderd door enige ervaring, begon ik gelijk enthousiast een riffje in Bandlab om te bouwen tot iets ‘groters’.

Bandlab project hier

Hm. Tsja. Groter was hierbij nog niet het juiste woord. Het was wel meer dan een riffje, maar dan hield het toch echt op. En het geluid zelf vond ik ook wat blikkerig.

Een aantal weken later stuitte ik op deze video van Guy, waarin hij live een muziekstuk maakt op basis van een gratis (!!) beschikbare semi-professionele orkest bibliotheek.

Hier te downloaden

Een heel orkest krijg je zo gratis van Spitfire in de schoot geworpen (tenminste, als je 14 dagen geduld hebt, wil je ‘em gelijk, moet je € 49,- lappen). Hoppakee!

Tot nu toe had ik zitten prutsen in Bandlab, maar die kan een dergelijke bibliotheek met instrumenten niet laden. Tijd voor iets nieuws dus. Na een hoop Googlen wist ik meer, maar erg veel wijzer werd ik er niet van. Uiteindelijk heb ik maar gekozen voor de relatief eenvoudige open source LMMS. Ik bedoel: waarom moeilijk doen, als het makkelijk kan?

Hier te downloaden

Mijn oorspronkelijke riff had ik inmiddels in steek geladen. De simpele akkoordenprogressie F-G-Am leek meer op het tellen van 1 tot 3 dan een muziek met beweging, gevoel of spanning.

In de tussentijd had ik niet stil gezeten, maar iets nieuws gevonden. Een eenvoudige akkoordenprogressie, maar wat spanner gemaakt door de akkoorden iets te wijzigen en niet de normale bas te gebruiken. Er zit zelfs al een begin van een melodie in:

Akkoorden, check. Baslijn, check. Melodie, check.

Op mijn Kawai C17 klinkt dat dan ongeveer zo:

Heel, heel, heeeeeel veel later is het af. Het was echt een gevecht. De truc bleek om elke keer weer een klein stukje te maken. Soms was het top en paste het mooi, maar soms was het niks en was ik dus geen steek verder. Soms was het mèh en wist ik dat ik goed op weg was, maar er nog niet helemaal.

Heeeeeeeel veel later, is dit het resultaat.

Into The Fight

Toen ik Juliet (9 jaar) van dansles haalde en ik vertelde dat dit nummer nog geen naam had, vond ze dat het ‘Fight’ moest heten. Ik maakt er ‘Into The Fight’ van en daar ging ze mee akkoord.

Dit gevecht is ten einde. Ben benieuwd wanneer ik weer de energie en inspiratie krijg voor een volgend muziekproject.